Ειδικές Ανάγκες για τον Αθλητή με Διαβήτη

Ο διαβήτης είναι μια ασθένεια που απασχολεί ένα μεγάλο αριθμό του σημερινού πληθυσμού. Μάλιστα αυτός ο αριθμός προβλέπεται να διπλασιαστεί μέσα στα επόμενα 25 χρόνια. Όταν κάποιος έχει αυτή την πάθηση τότε ο οργανισμός αυτού του ατόμου αδυνατεί να χρησιμοποιήσει την γλυκόζη του αίματος σωστά και έτσι υπάρχει ένα αυξημένο επίπεδο γλυκόζης στο αίμα. Τα συμπτώματα αυτού του φαινόμενου είναι ασυνήθιστη δίψα, πολυουρία, πιθανή μείωση βάρους, μολύνσεις δέρματος και σε μερικές ακραίες περιπτώσεις αφυδάτωση και ακόμα μερικές φορές διαβητικό κώμα.

Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι τα άτομα που πάσχουν από διαβήτη δεν μπορούν να γίνουν πολύ καλοί αθλητές. Άλλωστε υπάρχουν παραδείγματα διαβητικών αθλητών που έφτασαν μέχρι και ολυμπιονίκες. Είναι πολύ σημαντικό γι΄ αυτούς του αθλητές όμως, να ακολουθούν ένα πολύ προγραμματισμένο ωράριο και μια πολύ καλή διατροφή έτσι ώστε να αποφευχθούν τα συμπτώματα του διαβήτη που μπορεί να αποβούν μοιραία για την απόδοση και υγεία τους.

Η φυσική άσκηση μειώνει τα επίπεδα ινσουλίνης στο αίμα και παράλληλα αυξάνεται η παραγωγή γλυκόζης από το συκώτι, για να καλύψει τις ενεργειακές ανάγκες  του ατόμου που γυμνάζεται. Επίσης η αερόβια άσκηση αυξάνει την ευαισθησία της ινσουλίνης σε όλα τα σημεία του σώματος μας και αυτό μπορεί να διαρκέσει αρκετή ώρα μετά το τέλος της άσκησης. Αυτό, απαιτεί προσοχή αφού μπορεί να επιφέρει υπογλυκαιμία στον αθλητή. Είναι πολύ σημαντικό για τον διαβητικό αθλητή να προσαρμόζει τις δόσεις ινσουλίνης (ή άλλων φαρμάκων) σύμφωνα με την προπόνηση του και του ωραρίου. Το καθορισμένο και σταθερό ωράριο φαγητού, φαρμάκων και προπόνησης μπορεί να βοηθήσει να αποφευχθούν οι αρνητικές συνέπειες του διαβήτη. Άλλα πράγματα που πρέπει να προσέξει ο διαβητικός αθλητής είναι οι θρεπτικές ουσίες όπως οι υδατάνθρακες και τα υγρά.

Όπως προαναφέρθηκε, το πιο κοινό πρόβλημα που αντιμετωπίζει ο διαβητικός αθλητής είναι η υπογλυκαιμία. Αυτό πρέπει να αντιμετωπιστεί αμέσως και καλό θα ήταν να δίδεται κάποιο μικρό σνακ ψηλό σε υδατάνθρακες στον αθλητή, όπως μισό ποτήρι χυμό, 1-2 μπισκότα, ή 1 φέτα ψωμί (δίνουν 15 γρ. υδατάνθρακες).

Το δεύτερο κοινό πρόβλημα που αντιμετωπίζει αυτός ο πληθυσμός είναι το αντίθετο της υπογλυκαιμίας, η υπεργλυκαιμια. Οι συνήθεις λόγοι γι΄αυτό είναι κάποια μόλυνση, υπερβολική κατανάλωση φαγητού, ανεπαρκής δόση ινσουλίνης και κατανάλωση αλκοόλ. Η άσκηση τότε δεν συστήνεται, αφού μπορεί να οδηγήσει σε περαιτέρω υπεργλυκαιμια. Ένας αθλητής που προπονείται σε κατάσταση υπεργλυκαιμίας μπορεί να βρεθεί σε κατάσταση σύγχυσης και αφυδάτωσης τα οποία επηρεάζουν αρνητικά την απόδοση του. 

Επομένως, ο διαβητικός αθλητής πρέπει να ελέγχει συχνά την ζάχαρη του και να έχει ένα προκαθορισμένο καθημερινό ωράριο ώστε να ρυθμίζει τις ώρες φαγητού με τα φάρμακα και την προπόνηση. Αυτός είναι ο καλύτερος τρόπος για την παρεμπόδιση υπογλυκαιμίας, υπεργλυκαιμίας ή άλλων συμπτωμάτων. Επίσης η σωστή αθλητική διατροφή με όλες τις απαραίτητες θρεπτικές ουσίες θα βοηθήσει τον αθλητή ώστε να φτάσει στο μέγιστο της απόδοσης του.