Σύμφωνα με μία έρευνα που δημοσιεύθηκε από ερευνητές του Πανεπιστημίου John Hopkins των Η.Π.Α. καθώς και από το Νοσοκομείο Παίδων και της υπηρεσίας Δημόσιας Υγείας του Καναδά, η προσπάθεια για αύξηση της φυσικής δραστηριότητας των παιδιών είναι ικανή να ελαχιστοποιήσει τους κινδύνους για την υγεία, που μπορούν να προέλθουν από την ακινησία, την οκνηρία και την καθιστική ζωή!
Δυστυχώς όμως, ο σύγχρονος δυτικός τρόπος ζωής έχει οδηγήσει τις μικρές ηλικίες σε συνήθειες και συμπεριφορές άκρως επικίνδυνες για την υγεία τους. Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας συμβουλεύει πως οι νέοι θα πρέπει να ασκούνται τουλάχιστον 60 λεπτά καθημερινά, με δραστηριότητες μέτριας ή έντονης εντάσεως. Ωστόσο, πρόχειρες μελέτες έχουν δείξει πως ελάχιστο ποσοστό παιδιών ακολουθεί τις κατευθυντήριες γραμμές του Π.Ο.Υ., με σοβαρές συνέπειες για την υγεία τους.
Θα ήταν ωφέλιμο να αναφέρουμε πού αφιερώνουν τον περισσότερο χρόνο της ημέρας τα παιδιά, ποιος ευθύνεται για αυτό, πού μπορεί να οδηγήσει αυτή η έλλειψη της φυσικής δραστηριότητας, καθώς και τρόπους για να αντιστρέψουμε αυτά τα δεδομένα.
Τα σημερινά παιδιά δαπανούν περίπου 8-10 ώρες την ημέρα σε καθιστικές δραστηριότητες. Αυτές είναι η παρακολούθηση τηλεόρασης, η ενασχόληση με βιντεοπαιχνίδια, η χρήση υπολογιστή, καθώς και η παρακολούθηση μαθημάτων στο σχολείο και στο φροντιστήριο. Το αποτέλεσμα είναι να παρουσιάζονται αρκετά κουρασμένα και ταλαιπωρημένα, χωρίς ενέργεια και όρεξη, και μάλιστα χωρίς να έχουν ασχοληθεί έστω και ελάχιστα με κάποια δραστηριότητα.
Όλα αυτά έχουν σοβαρό αντίκτυπο στην ψυχολογία τους, στη σωματική τους κατάσταση και γενικότερα στην υγεία τους. Ειδικότερα παρουσιάζουν προβλήματα:
Αναλύοντας λοιπόν το πρόβλημα της μειωμένης φυσικής δραστηριότητας των παιδιών, βλέπουμε πως είναι επιτακτική ανάγκη και προτεραιότητα να αντιμετωπιστεί σοβαρά και μεθοδευμένα. Το οικογενειακό, σχολικό και γενικά όλο το περιβάλλον, που έχει σχέση με την ανάπτυξη των παιδιών οφείλει να σταθεί στο ύψος του και να βοηθήσει τα παιδιά να μεγαλώσουν σωστά και ακολουθώντας έναν πιο υγιή τρόπο ζωής.
Οι γονείς πρέπει να ενθαρρύνουν τα παιδιά τους να συμμετέχουν σε δραστηριότητες και μάλιστα θα ήταν καλό να δραστηριοποιούνται μαζί τους δείχνοντας το καλό παράδειγμα. Λιγότερες ώρες τηλεόρασης και περισσότερες παιχνιδιού είναι μία καλή αρχή. Αρκετές εξωσχολικές δραστηριότητες που κρατούν τα παιδιά δραστήρια, όπως σύλλογοι παραδοσιακών χορών, πολεμικών τεχνών, διάφορες ακαδημίες αθλοπαιδιών, αποτελούν επίσης καλές και εποικοδομητικές λύσεις. Μία βόλτα με τα πόδια ή με το ποδήλατο είναι κάτι που δραστηριοποιεί, χαλαρώνει και ευχαριστεί γονείς και παιδιά.
Παράλληλα, το σχολικό περιβάλλον είναι καιρός να ανασυνταχθεί. Περισσότερες ώρες φυσικής αγωγής και άλλων δραστηριοτήτων θα πρέπει να ενταχθούν στο ημερήσιο πρόγραμμά του, καθώς υπάρχουν αρκετές ημέρες μέσα στην βδομάδα που πολλά παιδιά δεν δραστηριοποιούνται καθόλου. Πέρα από το πρακτικό κομμάτι εξίσου αποτελεσματικό θα ήταν και το θεωρητικό: προσπάθεια να ενημερώσει τα παιδιά για τα οφέλη της σωματικής άσκησης, για τα σοβαρά προβλήματα υγείας που προκύπτουν από την έλλειψή της, καθώς και για το πλήθος των δραστηριοτήτων με τις οποίες μπορούν να ασχοληθούν. Το σχολείο επίσης, θα πρέπει να συνεργάζεται στενά με τους γονείς, ώστε να αντιμετωπίζει κάθε παιδί εξατομικευμένα και αποτελεσματικά, λαμβάνοντας υπόψη τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά και προσόντα του καθενός!
Αυτό λοιπόν που είναι επιτακτική ανάγκη να γίνει πρώτα είναι η εκπαίδευση των γονέων, του σχολείου, ολόκληρης της κοινωνίας. Δεν μπορούμε να ζητούμε από τα παιδιά να αλλάξουν μόνα τους. Εμείς οφείλουμε να τα βοηθήσουμε! Πώς είναι δυνατόν να επιστρέφει το παιδί στο σπίτι ή να πηγαίνει στο σχολείο σε ένα περιβάλλον που δεν ευνοεί την αξία της φυσικής δραστηριότητας; Πώς θα μπορέσει αργότερα να καταφέρει να γίνει ένας ενεργός και δραστήριος πολίτης, όταν εμείς οι ίδιοι παραμένουμε ανενεργοί; Είναι λοιπόν χρέος όλων όσοι έχουν σχέση με την ανάπτυξη των παιδιών να συνεργαστούν αρμονικά και να περάσουν τα κατάλληλα μηνύματα στα παιδιά τους, ξεκινώντας πρώτα από τους εαυτούς τους!
