F45: Το νέο μεγάλο fitness trend που θα μεταμορφώσει το σώμα σου

Κάτι φαίνεται ότι δεν πάει καθόλου καλά με το χρονόμετρο του γυμναστηρίου. Πραγματικά, θα έβαζα στοίχημα ότι έχει χαλάσει. Εντάξει, ξέρω, ο χρόνος είναι σχετικός (λαμβάνοντας υπόψη τη θεωρία που ανέπτυξε ο Albert Einstein), αλλά αυτό που συνέβη δεν μοιάζει να έχει επιστημονική εξήγηση. Πιο συγκεκριμένα, εκεί που έδειχνε 9 δευτερόλεπτα ξεκούραση, μέσα σε μια στιγμή έπεσε στα 2. Κάτι τέτοιες στιγμές, αυτά τα break έχουν ανεκτίμητη αξία.

«Ετομοι; Πάνω τα βάρη» λέει ο γεμάτος τατουάζ τύπος, που στέκεται στην απέναντι άκρη της αίθουσας. «Πάμε» μουρμουρίζω με τη σειρά μου, καθώς σηκώνω ένα σάκο άμμο μπροστά στο στήθος μου.

Έχουν περάσει μόνο 12 λεπτά από τη στιγμή που ξεκίνησα την προπόνηση, αλλά ο ιδρώτας έχει ήδη αρχίσει να στάζει -με ρυθμό καταρράκτη- από το μέτωπο. Δίπλα μου, άλλοι 30 άνθρωποι στην ίδια οριακή -σωματική και πνευματική- κατάσταση. Ο λόγος; Βρισκόμαστε στα μισά μιας προπόνησης, που θυμίζει την ιαπωνική μέθοδο Tabata (σύντομη άσκηση υψηλής έντασης με περιόδους σύντομης ξεκούρασης): 20 δευτερόλεπτα εκτέλεση και 10 διάλειμμα. Το εύρος των ασκήσεων είναι μεγάλο: ρίψεις ιατρικής μπάλας, κινήσεις ορειβάτη με TRX, άρσεις σάκου άμμου είναι μερικές από αυτές. Το φως του ήλιου περνά μέσα από το παράθυρο, ενώ οι τρεις μεγάλοι ανεμιστήρες που βρίσκονται κατά μήκος της αίθουσας δεν καταφέρνουν να μας κρατήσουν cool. Ο προπονητής κόβει βόλτες στην αίθουσα μοιράζοντας συμβουλές και οδηγίες. Δραματικές κραυγές που ζητούν ακόμα πιο έντονη προσπάθεια δεν παίζουν εδώ. Εκείνη την ώρα αισθάνομαι ένα άγγιγμα στην πλάτη. «Κράτα το στήθος τεντωμένο. Συνέχισε, έτσι». Ο χρόνος τελειώνει και προσπαθώ με κάποιον τρόπο να βρω ανάσες. Νιώθω την αυξημένη ροή του αίματος να μου καίει τα αυτιά. Για λίγο νόμιζα ότι θα λιποθυμήσω. Ξαφνικά ακούω -αυτό που φοβόμουν- τη φωνή του δήμιου: «Ας ξαναπιάσουμε τα βάρη».  

Έχουν περάσει δωδεκάμισι λεπτά από την πρώτη μου προπόνηση F45 και -για να σου το πω με απλά λόγια- τα έχω δει όλα. Ο γυμναστής που κουβαλάει αρκετό μελάνι στα χέρια του είναι ο Daniel Conn. Αυτήν την εποχή είναι εξαιρετικά απασχολημένος και το πρόγραμμά του -καθημερινά- ασφυκτικά γεμάτο. Το τηλέφωνό του δεν σταματά να χτυπά, ενώ τα χιλιόμετρα που καλύπτει αεροπορικώς είναι αμέτρητα. Ετσι δεν αποτελεί σύμπτωση ότι η κουβέντα μας ξεκινά λίγες ώρες αφότου έχει προσγειωθεί από Καναδά. Εκεί βρέθηκε για τα εγκαίνια του νέου του στούντιο F45 στο Τορόντο. Την αμέσως επόμενη μέρα πετάει για Λονδίνο, όπου «ανοίγει» ο πρώτος χώρος F45 στη Μεγάλη Βρετανία. Επόμενος προορισμός; Η Σάντα Μόνικα των ΗΠΑ, για τα εγκαίνια ενός ακόμα F45 γυμναστηρίου. Δύο μέρες αργότερα επιστρέφει στη βάση του για το openning του F45 στο Σίδνεϊ. Και πάει λέγοντας. Μάλιστα, έχει οργανώσει ένα μεγάλο πάρτι γι’ αυτό. Σπουδαία ονόματα από τον κόσμο του fitness και του αθλητισμού θα έχουν την ευκαιρία να μάθουν τα πάντα για το νέο σαρωτικό κύμα προπόνησης. Μάλιστα, για τους πιο τολμηρούς, ο Conn έχει ετοιμάσει τέσσερα απαιτητικά προγράμματα. Εκείνος θα δίνει τις οδηγίες, ενώ παράλληλα μια DJ θα ανεβάζει τον τόνο και τον παλμό με τις μουσικές επιλογές της. Ο συνδυασμός προπόνησης υψηλής έντασης με up tempo κομμάτια φαίνεται πως είναι ένα επιτυχημένο εγχείρημα. «Πραγματικά, όλα έχουν πάρει το δρόμο τους» παραδέχεται ο Conn, κουνώντας καταφατικά το κεφάλι του. «Η αλήθεια είναι πως κάνουμε μεγάλη προσπάθεια να μη δείχνουμε την έκπληξή μας, αλλά πραγματικά είμαστε ενθουσιασμένοι με αυτό που συμβαίνει». Ο νέος χώρος του Conn στην Αυστραλία είναι ο Νο 100 στο Νησί. Παγκοσμίως, ο αριθμός ανέρχεται στους 300. Ουσιαστικά, το F45 είναι πλέον ένα μεγάλο fitness brand. Παρόλα αυτά, ο Conn δεν χάνει τον έλεγχο. Η κάρτα του ακόμη αναγράφει «αθλητικός διευθυντής». Στην ουσία, όμως, είναι το πρόσωπο-κλειδί του F45. Ειδικότερα, αναλαμβάνει την εκπαίδευση των γυμναστών, σχεδιάζει τα πλάνα, δοκιμάζει κι επιλέγει τις ασκήσεις.

«Στόχος μας είναι να δημιουργήσουμε ένα κορυφαίο brand προπόνησης υψηλής έντασης στον κόσμο». Γιατί σχεδιάστηκε το F45; «Παρατήρησαμε ότι ένα μεγάλο κομμάτι του κόσμου που πήγαινε γυμναστήριο δεν ήξερε ακριβώς τι έπρεπε να κάνει. Έχαναν χρόνο και χρήματα χωρίς κανένα αποτέλεσμα» επισημαίνει. «Πάντως, για να μη γινόμαστε άδικοι, είναι γεγονός πως, αν δεν έχεις έναν personal trainer να ασχολείται μαζί σου, δύσκολα βρίσκεις κίνητρο να ξεπεράσεις τα όριά σου. Αν δεν το κάνεις αυτό, τότε μην περιμένεις αλλαγή στο σώμα σου» συμπληρώνει.

Σύμφωνα με τον Conn, η καινοτομία και η δημιουργία κινήτρου αποτελούν τα δύο συστατικά της επιτυχίας του F45. Το πρώτο μεταφράζεται σε ένα σύνολο 2.000 ασκήσεων, οι οποίες -με κάποιες παραλλαγές τους- δίνουν υλικό για απεριόριστο αριθμό προπονήσεων. Ο κατάλογος του εξοπλισμού που χρησιμοποιείται μεγαλώνει συνεχώς, με τους ιμάντες TRX και τα μηχανήματα κωπηλατικής να αποτελούν τις πιο πρόσφατες προσθήκες. Επίσης, αξίζει να αναφερθεί ότι ο αριθμός των προγραμμάτων αυξάνεται. Τα καλύτερα παραδείγματα: το Brooklyn (περιλαμβάνει ασκήσεις εμπνευσμένες από την πυγμαχία), το Firestorm (πλάνο 27 κινήσεων σε γκρουπ) και το Panthers (συνδυαστικές ασκήσεις αντίστασης). Κάπως έτσι, ο Conn μπορεί με σιγουριά να καυχιέται ότι κάθε προπόνηση F45 έχει το δικό της ενδιαφέρον. Ταυτόχρονα, το κίνητρο δημιουργείται μέσα από το ομαδικό κλίμα που υπάρχει σε κάθε προπόνηση. Μπαίνοντας σε ένα χώρο F45 θα το διαπιστώσεις. Εκεί ο ένας συμμετέχων ενθαρρύνει και στηρίζει τον άλλον. Παράλληλα, οι γυμναστές είναι απόλυτα ειλικρινείς μαζί σου, δεν σου υπόσχονται τρελά πράγματα και το καλύτερο; Μαθαίνουν το όνομά σου από την πρώτη κιόλας προπόνηση. «Αυτός είναι ο τρόπος για να δημιουργήσεις μια κοινότητα κι αυτό είναι το στοχείο που μας έχει κάνει τη μεγαλύτερη εντύπωση: το πόσο γρήγορα δημιουργούνται αυτές οι κοινότητες fitness. Πραγματικά, ακόμα κι αν δεν γνωρίζεσαι με κανέναν, μετά από μερικές προπονήσεις θα έχετε γίνει καλή παρέα. Μην ξεχνάς ότι τίποτα δεν σε κινητοποιεί περισσότερο από το να αισθάνεσαι μέλος μιας ομάδας». Καινοτομία και κίνητρο: αυτές είναι οι βασικές αρχές που έφεραν το F45 στην κορυφή. Αυτές, όμως, έσωσαν και τη ζωή του Conn.

Ο ίδιος περιγράφει τον εαυτό του ως επίμονο. «Αν αρχίσω κάτι, δεν υπάρχει περίπτωση να το αφήσω στη μέση». Ετσι, όταν αρκετά νέος συνειδητοποίησε ότι μπορούσε να εκμεταλλευτεί τα σωματικά του προσόντα για να ξεχωρίσει στο ράγκμπι, έκανε τα πάντα για να το πετύχει. «Τηρούσα πιστά το πρόγραμμα προπόνησης. Ημουν από εκείνους τους πειθαρχημένους έφηβους, που περνούσαν όλη την ημέρα στο γήπεδο». Τελικά, η συστηματική άσκηση έφερε αποτελέσματα.

Στα 15, του προσέφεραν αθλητική υποτροφία στο πανεπιστήμιο The King’s School. Τρία χρόνια αργότερα ήρθε η πρόταση συμβολαίου στο NRL (πρωτάθλημα Αυστραλίας) για λογαριασμό των Canterbury Bulldogs. Ο Conn αγωνίστηκε έξι χρόνια στο NRL (εκτός από τους Bulldogs, αγωνίστηκε στους Gold Roast Titans και τους Sydney Roosters).

Κάπου εκεί φάνηκε ότι τα όνειρά του θα πραγματοποιηθούν. Ένας τραυματισμός, όμως, μετέτρεψε την ειδυλλιακή αυτή κατάσταση σε εφιάλτη. Αν τον ρωτήσεις για τις άτυχες στιγμές της καριέρας του, θα σου πει: «Δεν νομίζω ότι μας φτάνει ο χρόνος για να σου τους αναφέρω όλους». Στη διάρκεια των έξι χρόνων, το σώμα του ήρθε σε επαφή με το χειρουργικό νυστέρι 16 φορές. Αρθροσκοπήσεις, μια διμερή κήλη, ένα κάταγμα οφθαλμικής κόγχης είναι λίγα μόνο παραδείγματα του πλούσιου ιατρικού ιστορικού του. O Conn παραδέχεται: «Ολα αυτά είναι συνηθισμένα για έναν παίκτη του NRL. Οταν δεν υπάρχει αγωνιστική δράση, δεν κάνει διακοπές, απλώς χειρουργείται». Βέβαια, ο σοβαρότερος τραυματισμός -που του κόστισε την παρουσία του στην ενεργό δράση- ήταν η αυχενική δισκοκήλη. Μέρα με τη μέρα, η κατάστασή του χειροτέρευε. Ο Conn, όμως, συνέχισε να παίζει παίρνοντας παυσίπονα για να αντέχει τον πόνο.«Έφτασα στο σημείο να χρειάζομαι ενέσεις, για να μπορώ να παίξω σε αγώνες ή ακόμα και σε προπονήσεις. Απέκτησα προβλήματα αϋπνίας. Ζούσα μονίμως με ενοχλήσεις, ενώ οι συχνοί πονοκέφαλοι ήταν ανυπόφοροι». Στο τέλος της σεζόν του 2011, οι ακτινογραφίες αποκάλυψαν την έκταση της ζημιάς. Το πρόβλημα εξαπλώθηκε και στη σπονδυλική στήλη. «Ο γιατρός είπε ότι το σχήμα της θύμιζε πατημένο σωληνάριο οδοντόκρεμας». Τότε, ο Conn είχε μπροστά του δύο επιλογές: ή να σταματήσει ή να συνεχίζει να παίζει, με το ρίσκο να παρουσιάσει ανεπανόρθωτη βλάβη. Τελικά, πήρε την απόφαση να τα παρατήσει και μπήκε στο χειρουργείο ακόμα μια φορά. «Δεν μου αρέσει να θυμάμαι τις δυσάρεστες εμπειρίες» λέει ο Conn για τους μήνες μετά την επέμβαση. Παραδέχεται όμως ότι ήταν άσχημη φάση. «Δεν μπορούσα να δουλέψω ούτε να οδηγήσω». Επειδή, όμως, η ζωή κάνει κύκλους, το τέλος της περιπέτειας του άνοιξε το δρόμο για νέα αρχή. Αν αυτοί οι μήνες μετά την εγχείρηση στη σπονδυλική στήλη ήταν οι σκοτεινότεροι στη ζωή του Conn, η συνάντησή του με τον Rob Deutsch (συνιδρυτή του F45) ήταν αυτή που έφερε το φως.

Ο Conn δεν είχε πάει ποτέ σε κάποιο μάθημα F45. Το είχε, όμως, ακουστά. Έτσι, μια μέρα, λοιπόν, σκέφτηκε ότι θα μπορούσε να τον γνωρίσει ως personal trainer. Πήρε τηλέφωνο τον Deutsch. «Ο γρήγορος καφές που είχαμε κανονίσει κατέληξε να είναι ένα τρίωρο ραντεβού. Στο τέλος της συζήτησης, ο Rob είπε: “Ας δώσουμε τα χέρια. Θα έρθεις να δουλέψεις για εμάς”». Σκάει ένα μεγάλο χαμόγελο: «Έτσι έγινε. Ξεκίνησα να δουλεύω εκεί». Το F45 δεν έδωσε στον Conn απλώς μια νέα καριέρα, αλλά καλύτερη ζωή γενικά. «Το οικογενειακό κλίμα που επικρατούσε στις προπονήσεις με βοήθησε να ανέβω ψυχολογικά». Όσον αφορά τη φυσική του κατάσταση, οι αλλαγές ήταν εξίσου σπουδαίες. Την εποχή που έπαιζε στο NRL, όταν οι προπονήσεις περιλάμβαναν ασκήσεις με βάρη, ο Conn σήκωνε με άνεση 110 κιλά. «Εκτελούσα τις ασκήσεις με λάθος στάση σώματος» παραδέχεται. Η κίνηση-κλειδί;  Προσάρμοσε την προπόνησή του στις απαιτήσεις του F45, προκάλεσε το σώμα του σε νέα όρια και συνδύασε ασκήσεις με βάρη και αεροβική υψηλής έντασης.

Ο Conn μπορεί και παρουσιάζει τον εαυτό του ως ζωντανή απόδειξη ότι το F45 μπορεί να αλλάξει τη ζωή σου, όμως αυτό δεν ήταν ο λόγος που το έκανε παγκόσμια μόδα. Όπως λέει ο σύμβουλος fitness, Greg Stark: «Όσον αφορά τα ομαδικά προγράμματα προπόνησης, το F45 είναι ένα από τα καλύτερα». Ο Dan Williams, φυσιολόγος ασκήσεων, υπερθεματίζει: «Το επίπεδο έντασης είναι ο μεγαλύτερος παράγοντας για να κρίνεις πόσο αποτελεσματικό είναι ένα πρόγραμμα εκγύμνασης, οπότε το σημαντικότερο επίτευγμα του F45 είναι ότι το έφερε για τα καλά στη μόδα».

Βέβαια, τα λόγια δεν είναι μόνο καλά. Ο Stark αμφιβάλλει για τη διάρκεια: «Δεν υπάρχει έρευνα που να αποδεικνύει ότι η υψηλής έντασης προπόνηση παραπάνω από 20 λεπτά είναι θετική, ίσα ίσα πολλές φορές μπορεί να προκαλέσει και τραυματισμούς». Ο Conn του απαντά τονίζοντας ότι, για να είναι αποτελεσματική μια 20λεπτη προπόνηση, πρέπει να έχεις απίστευτα υψηλό μεταβολισμό, κάτι που πολύ λίγοι άνθρωποι έχουν. «Εξάλλου, εμείς θέλουμε ο κόσμος να περνάει καλά. Δεν θέλουμε να υποφέρει την επόμενη μέρα». Εν τω μεταξύ, ο Williams θίγει ακόμα ένα θέμα, υποστηρίζοντας ότι το F45 δεν έχει εντάξει στο πρόγραμμά του ασκήσεις με μεγάλα βάρη και λίγες επαναλήψεις, πράγμα που θεωρεί μειονέκτημα. «Ξέρω ότι η πολιτική του F45 είναι να μοιάζει με το CrossFit, χωρίς περίπλοκα βάρη, αλλά νομίζω ότι οι ασκήσεις μυϊκής δύναμης παίζουν πολύ σημαντικό ρόλο. Αν κάνεις πολλά μαθήματα F45, βάλε και μερικές ασκήσεις δύναμης στο πρόγραμμά σου».

Ο Conn σηκώνει τα φρύδια του στο άκουσμα της κατηγορίας ότι το F45 δεν έχει σοβαρές ασκήσεις δύναμης. Επειδή ήταν περίεργος να δει αν οι κατηγορίες είναι βάσιμες, πρόσφατα πήγε να δοκιμάσει τα όριά του. Σήκωσε 260 κιλά στις άρσεις θανάτου, 170 στον πάγκο και 200 κιλά στο κάθισμα. Αυτά τα νούμερα είναι μακράν πιο μεγάλα από αυτά που σήκωνε όταν έπαιζε ράγκμπι. Οπότε αυτό σημαίνει πως είναι σε καλύτερη φυσική κατάσταση τώρα απ’ ό,τι ήταν στα 25 του στο NRL; «Φίλε μου, σε πολύ καλύτερη κατάσταση» μου απαντά. Αρχίζει να απαριθμεί τους λόγους με τα δάχτυλά του: πλέον δεν ταλαιπωρείται από τραυματισμούς σε εβδομαδιαία βάση. Ακόμα και οι παλιοί του τραυματισμοί δεν τον ενοχλούν πλέον. «Με το F45 δεν σηκώνω μεγάλα βάρη με λάθος τεχνική. Με λίγα λόγια, έχω ξανά λειτουργικό σώμα». Βγαίνω από το F45 σκεπτόμενος τις τελευταίες του λέξεις. Η μπλούζα μου είναι τελείως μούσκεμα στον ιδρώτα και τα πόδια μου δεν τα νιώθω. Νιώθω «λειτουργικός»; Σίγουρα όχι. Παρόλα αυτά, μέσα σε μια ώρα -μόνο- νιώθω ένα κύμα ενδορφίνης που με χαλαρώνει. Οταν ξύπνησα το επόμενο πρωί, ένιωθα το σώμα μου ελαφρύ και φρέσκο, χωρίς πόνους στους μυς. Περιέργως, πιάνω τον εαυτό μου να ζητάει κι άλλο μάθημα F45. Εδώ κρύβεται το μυστικό της επιτυχίας του: είναι μια απλή, φυσική πράξη, με θελκτικό βραβείο. Πάρε 45 λεπτά βασανιστήριο, βάλε λίγη τεχνική καινοτομία και τη δύναμη του κινήτρου που σου δίνει η ομάδα και -εύρηκα!- μπορεί να νιώσεις ξανά λειτουργικός.