Οι διατροφικές διαταραχές, όπως ανορεξία και βουλιμία, αλλά και η τάση για την παχυσαρκία είναι στοιχεία που συνήθως ξεκινούν από πολύ μικρές ηλικίες. Θα αναφερθούμε σε 2 διατροφικές διαταραχές και στην συνέχεια θα αναφερθούμε και στην παχυσαρκία στα παιδιά.
Τα παιδιά συνήθως γυρίζουν μέσα στην κουζίνα και αρπάζουν είτε μερικά μπισκότα, είτε τσιπς, είτε κάτι άλλο. Τις πλείστες φορές αυτό είναι μια χαρά, αλλά υπάρχουν περιπτώσεις που αυτό το “snacking” ξεπερνά τα όρια. Αν το παιδί καταναλώνει μεγάλες ποσότητες φαγητού σε ένα χρονικό διάστημα και μετά νοιώθει τύψεις ή δεν θέλει να μιλήσει γι αυτό τότε μπορεί να έχει κάποιο είδος διατροφικής διαταραχής, βουλιμίας χωρίς να ακολουθείται από εμετό (binge eating).
Αυτό το είδος διατροφικής διαταραχής βασανίζει πολλούς ανθρώπους ανά το παγκόσμιο. Τα άτομα αυτά ξεκινούν να τρώνε και νοιώθουν πως δεν έχουν την δύναμη να σταματήσουν και συνεχίζουν να τρώνε γρήγορα και βιαστικά. Συνήθως τρώνε παχυντικά φαγητά και μάλιστα χωρίς να νοιώθουν πείνα. Στη συνέχεια όμως, αφού καταναλώσουν μια μεγάλη ποσότητα νοιώθουν τύψεις και ενοχές γι αυτό που έκαναν. Αυτό το είδος διατροφικής διαταραχής, είναι συχνό φαινόμενο σε παχύσαρκα άτομα άλλα επηρεάζει όλο και περισσότερο άτομα με κανονικό δείκτη μάζας σώματος ακόμα και παιδιά (κορίτσια και αγόρια).
Μερικά από τα σημάδια αυτής της διαταραχής είναι η γρήγορη και μεγάλη κατανάλωση φαγητού σε ένα χρονικό διάστημα, η κατανάλωση φαγητού όταν το παιδί είναι αγχωμένο ή νοιώθει απόρριψη από γονιούς, φίλους ή από το περιβάλλον. Ακόμα ενοχές και τύψεις μετά την κατανάλωση του φαγητού, κρυμμένο φαγητό στο δωμάτιο του παιδιού, και ασυνήθιστο ωράριο κατανάλωσης φαγητού. Επίσης συχνά αυτά τα άτομα νοιώθουν κατάθλιψη, υπερβολικό άγχος, στεναχώρια και ντροπή.
Από την άλλη μεριά η ανορεξία πάλι, ξεκινά, συνήθως, από μικρή ηλικία και τις πλείστες φορές μετά από κάποιο πρόβλημα ή πίεση που παρουσιάζεται. Μπορεί να ξεκινήσει από μικρή άρνηση φαγητού και να προχωρήσει σε στάδιο που χάνεται εντελώς ο έλεγχος. Για παράδειγμα, οι αθλητές νοιώθουν από μικρή ηλικία αυτή τη πίεση να είναι στα σωστά κιλά, ώστε να μπορέσουν να αποδώσουν καλύτερα. Αυτή η πίεση μπορεί να τους φέρει πολύ κοντά σε κάποια διατροφική ανωμαλία. Ένας άλλος λόγος που ίσως οδηγήσει κάποιο παιδί σε διατροφικές διαταραχές είναι η κληρονομικότητα από πρώτου βαθμού συγγενείς που ίσως να είχαν στοιχεία κάποιας διατροφικής αναταραχής. Επίσης άτομα που είναι τελειομανεις, νοιώθουν εύκολα ενοχές και που δεν έχουν μεγάλη αυτοπεποίθηση, μπορεί να οδηγηθούν πιο εύκολα σε αυτές τις αναταραχές.
Οι γονείς καλό θα είναι να προσέξουν τις διατροφικές συνήθειες των παιδιών τους και αν έχουν κάποιες αμφιβολίες να ζητήσουν την βοήθεια των ειδικών. Η γρήγορη αντιμετώπιση είναι η καλύτερη θεραπεία για τις διατροφικές διαταραχές.
