Άσκηση και διαβήτης

Για να ασχοληθεί κάποιος με το επάγγελμα της προσωπικής εκγύμνασης  πρέπει να γνωρίζει άριστα πως λειτουργεί η ανθρώπινη μηχανή. Γενικά πρέπει να έχει άριστες γνώσεις στο τομέα της επιστήμης και συγκεκριμένα στο τομέα της χημείας. Όσο παράξενο και να ακούγεται το σώμα μας συνεχώς κάνει άπειρες χημικές αντιδράσεις σε ώρα χαλάρωσης, σκεφτείτε τι γίνεται σε ώρα προπόνησης. Ως αθλητικός επιστήμονας καθημερινώς αντιμετωπίζω άτομα με μεταβολικό σύνδρομο και με ενδοκρινολογικές διαταραχές.

Οι ορμόνες είναι χημικοί διαβιβαστές οι οποίες επηρεάζουν όλες σχεδόν τις λειτουργίες του σώματος, ρυθμίζουν την αύξηση, την ανάπτυξη του μεταβολισμού, διατηρούν την ομοιόσταση και ρυθμίζουν το ισοζύγιο και δρουν σε συγκεκριμένες ουσίες. Οι ορμόνες χρησιμοποιούνται στις βιολογικές διεργασίες.

Το ενδοκρινολογικό σύστημα αποτελείται από τα κυριότερα ενδοκρινικά  όργανα όπως:

• Υπόφυση (μέρος του εγκεφάλου)
• Θυρεοειδής αδένας (πρόσθια περιοχή του τραχήλου)
•  Επινεφρίδια ( 2 αδένες βρίσκονται κάτω από το διάφραγμα)
•  Επίφυση (ανάμεσα στα ημισφαίρια του εγκεφάλου)

Φυσικά υπάρχουν και άλλα όργανα στο ανθρώπινο σώμα όπου περιέχουν περιοχές με ενδοκρινική λειτουργιά οι οποίες παράγουν ορμόνες όπως είναι:

• Το πάγκρεας (αδένας του πεπτικού συστήματος όπου βρίσκεται πίσω από την κοιλιά)
• Υποθάλαμος (βρίσκεται στον εγκέφαλο)

Το ενδοκρινολογικό σύστημα αποτελείται από 3 τμήματα:

• Αδένα (παράγουν και εκκρίνουν ορμόνες)
• Ορμόνη (παράγονται από ειδικούς αδένες)
• Υποδοχέας  

Ως εδώ πήρατε μια γενική πληροφορία πως λειτουργεί το ενδοκρινολογικό σύστημα. Τώρα σας μεταφέρω στο κομμάτι της πρακτικής εκγύμνασης για άτομα με διαβήτη τύπου 1

Σε αυτά τα άτομα ο οργανισμός τους και συγκεκριμένα στο μεταβολισμό της  γλυκόζης εμφανίζεται η διαταραχή της ομοιόσταση της γλυκόζη και το αποτέλεσμα είναι η υπογλυκαιμία. Αυτή η πάθηση είναι μια ύπουλη ασθένεια, οι ασθενείς συνεχώς αναγκαστικά πρέπει να ρυθμίσουν τα επίπεδα της γλυκόζης καθημερινώς. Η υπογλυκαιμία μερικές φορές εμφανίζεται κατά τη διάρκεια μια μέτριας  έντασης με συνεχής διάρκεια για το λόγο ότι το συκώτι-ύπαρ κατά την απελευθέρωση της γλυκόζης δε συμπίπτει με την αύξηση κατανάλωση από αυτά τα άτομα. Θέλω να επισημάνω ότι αυτά τα πάσχοντα άτομα έχουν μειωμένη αντοχή στην άσκηση. Παράγοντες που «ευθύνονται» είναι η κληρονομικότητα, ο τρόπος ζωής και η παχυσαρκία.

Όπως κάθε προπονητικό πλάνο πρέπει ένας προσωπικός γυμναστής να ετοιμάσει τα κατάλληλα ερεθίσματα για τον ασκούμενο.

• Η ένταση να είναι χαμηλή με μεγάλο χρονικό διάστημα και η μέγιστη καρδιακή συχνότητα να κυμαίνεται από 40-50% και τονίζω εδώ να αποφεύγεται το πιάσιμο.
• Η συχνότητα της άσκησης να γίνεται καθημερινώς.
• Η διάρκεια της άσκησης να είναι 30 λεπτά συνεχόμενα ή δύο δεκαπεντάλεπτα ή δεκάλεπτα με χαμηλή ένταση
• Το είδος της άσκησης το προτείνω να είναι αερόβιο με γρήγορο περπάτημα με αποφυγή στο τρέξιμο και ελαφριά ελεύθερα βάρη ή μηχανήματα.

Τα αποτελέσματα από τη χρόνια εκγύμναση

• Αύξηση έκκρισης ινσουλίνης από το πάγκρεας
• Μείωση σωματικού βάρους
• Αύξηση της αποτελεσματικότητας της γλυκόζης μέσα στο μεσοκυττάριο
• Μείωση τριγλυκερίδια και αύξηση της καλής χοληστερόλης
• Μείωση δόση της ινσουλίνης

Πότε αποφεύγουν την άσκηση τα άτομα με διαβήτη τύπου 1

• Όταν έχουν λοιμώξεις
• Πυρετούς
• Αιμορραγίες
• Εάν υπάρχουν μειωμένα αποθέματα γλυκόζης

Συστήνω πριν ξεκινήσετε την άσκηση να ελέγχετε τα επίπεδα γλυκόζης και να ρωτήσετε πρώτα τον προσωπικό σας γιατρό και στη συνέχεια να απευθύνετε τις πληροφορίες στον προσωπικό σας γυμναστή.