Μια συνήθης αθλητική κάκωση, είναι η ρήξη του πρόσθιου χιαστού. Ο συγκεκριμένος σύνδεσμος, αποτρέπει την πρόσθια ολίσθηση του γόνατος, ελέγχει και περιορίζει την υπερέκταση και προστατεύει την έξω και έσω στροφή του γόνατος.
Ο πιο συνηθισμένος μηχανισμός κάκωσης είναι η στροφή του μηρού πάνω στην κνήμη όταν το βάρος όλου του σώματος πέφτει στο ένα πόδι ( π.χ κατά την προσγείωση από άλμα, προσποιήσεις, αλλαγές κατεύθυνσης κτλ).
Υπάρχουν τριών βαθμών κακώσεις του χιαστού, με αυτή του τρίτου βαθμού να είναι και η πιο σοβαρή, αφού έχουμε πλήρη ρήξη του συνδέσμου. Υπάρχει έντονος πόνος, οίδημα, αιμάτωμα και μεγάλη αστάθεια του γόνατος κατά τα κλινικά τεστ. Επιπλέον ο ασθενής βαδίζει με μεγάλη δυσκολία.
Οι περισσότεροι θεράποντες ιατροί, προτείνουν άμεση χειρουργική αποκατάσταση, ούτως ώστε να αποφευχθούν σοβαρότερες βλάβες στο μηνίσκο και τους χόνδρους της άρθρωσης. Η συντηρητική θεραπεία έχει φτωχά αποτελέσματα μετά από ολική ρήξη του χιαστού και συνήθως το γόνατο παρουσιάζει συμπτωματική αστάθεια.
Η περίοδος της αποκατάστασης αρχίζει αμέσως μετά το χειρουργείο.
Την 1η και 2η εβδομάδα, στόχος είναι η ανάκτηση πλήρους εύρους κίνησης και η διατήρηση της μυϊκής μάζας. Η κινητοποίηση του γόνατος ξεκινά από την πρώτη μετεγχειρητική ημέρα με στόχο στην πρώτη εβδομάδα την πλήρη έκταση και κάμψη μέχρι 90ο μοίρες. Εκτελούνται ισομετρικές ασκήσεις ούτως ώστε να αρχίσει η μυϊκή ενδυνάμωση χωρίς επιβάρυνση της άρθρωσης. Επιπλέον εφαρμόζεται αναλγητικό πρόγραμμα φυσικοθεραπείας και παγοθεραπεία για μείωση του πόνου και της φλεγμονής και τοποθετείτε νάρθηκας.
Η βάδιση με πατερίτσες γίνεται για τις πρώτες 7-10 ημέρες προκειμένου ο ασθενής να βαδίζει χωρίς κίνδυνο και ενοχλήσεις.
Την 3η -4η εβδομάδα, η κινητοποίησή του γόνατος προχωρά και η κάμψη αυξάνεται προοδευτικά, η πλήρης έκταση σταθεροποιείται και γίνεται ελεύθερα, και οι ισομετρικές ασκήσεις εκτελούνται με αυξανόμενο ρυθμό και επιβάρυνση.
Την 5η-8η εβδομάδα, στόχος είναι το πλήρες εύρος της κάμψης και έκτασης, η ασφαλής μυϊκή ενδυνάμωση, ημικάθισμα μέχρι 30 μοίρες με το σωματικό βάρος και προοδευτική αύξηση της επιβάρυνσης. Στατικό ποδήλατο από την 5η εβδομάδα σε υψηλή θέση. Ασκήσεις μυϊκής ενδυνάμωσης τετρακέφαλου, κλειστής κινητικής αλυσίδας, με το σωματικό βάρος και προοδευτική αύξηση της επιβάρυνσης και ασκήσεις οπίσθιων μηριαίων. Προοδευτικά εισάγεται στο πρόγραμμα ασκήσεις ιδιοδεκτικότητας.
Στις επόμενες βδομάδες, αυξάνεται προοδευτικά η κάμψη μέχρι και 120 μοίρες, πραγματοποιούνται ασκήσεις πάνω σε σκαλοπάτι και εκτελούνται ασκήσεις ιδιοδεκτικότητας σε ασταθή βάση.
Μέχρι τη 18 εβδομάδα, η δύναμη των μυών που αυξάνεται συνεχώς και ο ασθενής πραγματοποιεί μικρά άλματα, πραγματοποιείται πλήρες εύρος κίνησης, τρέξιμο, αλλαγές κατεύθυνσης, ημικάθισμα έως και 60 μοίρες. Μετά το πέρας των φυσικοθεραπευτικών προγραμμάτων, πρέπει να εφαρμόζεται πάγος, ανεξαρτήτως βδομάδας.
Επιπλέον οι λειτουργικές και οι μιμητικές ασκήσεις του αθλήματος και οι προοδευτικές αγωνιστικές συνθήκες ενσωματώνονται στο πρόγραμμα του ασθενή.
Η πρόοδος από το ένα στάδιο στο επόμενο, απαιτεί ολοκλήρωση συγκεκριμένων κλινικών και λειτουργικών κριτηρίων. Το πρόγραμμα αποκατάστασης του κάθε ασθενή, είναι μοναδικό και προσαρμόζεται ειδικά στο πρόβλημα του.
Με την ολοκλήρωση του προγράμματος αποκατάστασης, ένα καλό μυϊκό σύστημα, καλό ζέσταμα πριν από την όποια αθλητική δραστηριότητα και η αποφυγή απότομης επιβάρυνσης των αρθρώσεων, αποτελούν κανόνες για πρόληψη και μείωση των πιθανοτήτων για ένα σοβαρό τραυματισμό.
