Γνωρίζουμε ότι αν υπάρχει φυσική φθορά ή βλάβη σε έναν ιστό, όπου η φυσική του αναγέννηση είναι απίθανη, τότε το καλύτερο που μπορούμε να επιτύχουμε είναι μείωση σε κάποια από τα δευτερεύοντα προβλήματα, όπως είναι ο πόνος το οίδημα και η δυσκαμψία.
Συχνά όμως δεν είναι αρκετή η φυσιοθεραπευτική προσέγγιση, αφού οι φθορές και οι βλάβες στους ιστούς μπορεί να χρήζουν χειρουργικής επέμβασης, ώστε να διορθωθούν και να μπορεί ο ασθενής να επανέλθει στις καθημερινές του δραστηριότητες.
Μετά τις επιτυχείς επεμβατικές μεθόδους που χρησιμοποιούνται για αποκατάσταση μυοσκελετικών προβλημάτων, η φυσικοθεραπεία αρχίζει μετά από εντολή του γιατρού.
Άμεσος στόχος της φυσικοθεραπείας είναι η μείωση του πόνου, η μείωση του οιδήματος, αλλά και η αύξηση του εύρους κίνησης της εκάστοτε άρθρωσης που έτυχε χειρουργικής επέμβασης. Είναι συχνό μετά από επεμβατικές μεθόδους να υπάρχουν οι παραπάνω μετεγχειρητικές επιπλοκές, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι η έκβαση της χειρουργικής αποκατάστασης ήταν ανεπιτυχής.
Άρα η φυσικοθεραπεία, μέσω των αναλγητικών αντιφλεγμονωδών μεθόδων που χρησιμοποιεί, όπως ηλεκτροθεραπεία, υπερήχους, manual therapy, βελονισμό αλλά και θεραπευτική μάλαξη, μπορεί να μειώσει τον πόνο και το οίδημα, με αποτέλεσμα ο ασθενής μέρα με τη μέρα να νιώθει βελτιωμένη την κατάσταση της υγείας του.
Συνήθως μετά από κάθε επεμβατική μέθοδο, μπορεί να υπάρξει κάποια περίοδος ακινητοποίησης (κυρίως στα άκρα και ανάλογα με το πρόβλημα όχι τόσο στη σπονδυλική στήλη), υπάρχει μείωση του εύρους κίνησης, με αποτέλεσμα να χρειάζεται κινησιοθεραπεία ώστε να ανακτήσουμε το πλήρες εύρος της άρθρωσης.
Κατά την διάρκεια της φυσικοθεραπευτικής παρέμβασης, δίνονται ασκήσεις ενδυνάμωσης αλλά και σταθεροποίησης, οι οποίες είναι απαραίτητες για τη διατήρηση των αποτελεσμάτων της φυσικοθεραπείας. Επιπλέον με την ολοκλήρωση της φυσικοθεραπευτικής αντιμετώπισης, δίνεται στον ασθενή πρόγραμμα πλήρους μυϊκής ενδυνάμωσης και εκπαιδεύεται στη σωστή εκτέλεση των συγκεκριμένων ασκήσεων, ούτως ώστε να διατηρεί όσο το δυνατό υγειές το σώμα του μετά την όποια χειρουργική επέμβαση, μειώνοντας έτσι τις πιθανότητες υποτροπής της κατάστασης ή εμφάνισης άλλου μυοσκελετικού προβλήματος.
