Ινομυαλγία και κατάθλιψη

Πολλοί συνάνθρωποι μας υποφέρουν από Ινομυαλγία, ένα σύνδρομο το οποίο στις μέρες μας εμφανίζεται όλο και πιο συχνά. Ένα σύνδρομο που παρουσιάζει χρόνιο και διάχυτο πόνο, που πολλές φορές δεν επιτρέπει στους ασθενείς να σηκωθούν από το κρεβάτι τους.

Οι διαταραχές που προκαλεί το συγκεκριμένο σύνδρομο, είναι διαταραχές στον ύπνο, πονοκεφάλους, πρωινή δυσκαμψία, διαταραχές των εντέρων και αισθητικές διαταραχές στα άκρα.

Ο πόνος είναι βαθύς και παρουσιάζεται σε όλα τα μέρη του σώματος και ποικίλλει στην ένταση. Έχει περιγραφεί ως βαθύς μυϊκός πόνος διαπεραστικός, που καθορίζει την ίδια την ύπαρξη του ασθενή. Οι νευρολογικές αναφορές όπως το μούδιασμα, σαν να τσούζει και που καίει είναι συχνές και επιδεινώνουν την όλη κατάσταση του ασθενή.

Η δριμύτητα του πόνου και της ακαμψίας είναι συχνά χειρότερη το πρωί. Οι παράγοντες που επιδεινώνουν και που έχουν επιπτώσεις στον πόνο περιλαμβάνουν τον κρύο/υγρό καιρό, τον ανήσυχο ύπνο, τη σωματική και διανοητική κούραση, την υπερβολική σωματική δραστηριότητα, τη φυσική αδράνεια, το άγχος και την πίεση.
Η συνήθης αντιμετώπιση της ινομυαλγίας, είναι φαρμακευτική, με αντιφλεγμονώδη και μυοχαλαρωτικά, τα οποία απαλύνουν τον πόνο.

Η χρονιότητα και ο καθορισμός ημερήσιου προγράμματος ενός ανθρώπου από τον πόνου, προκαλεί διαταραχές και στην ψυχολογία του ασθενούς. Η κατάθλιψη είναι συχνό φαινόμενο, λόγω της έξαρσης και ύφεσης που παρουσιάζουν τα συμπτώματα της πάθησης. Η ψυχολογική κούραση, ιδίως σε νεαρά άτομα, είναι έντονη, με αποτέλεσμα σε κάποιες περιπτώσεις να χρειάζεται να ακολουθηθεί θεραπεία κατά της κατάθλιψης.

Είναι πολύ σημαντικό, τα  άτομα αυτά να ζητήσουν ψυχολογική στήριξη, ούτως ώστε να μπορούν να αντιμετωπίσουν την διαφορετικότητα της συγκεκριμένης πάθησης. Η κατανόηση και η στήριξη του κοντινού οικογενειακού περιβάλλοντος, καθορίζουν σε μεγάλο βαθμό και την ψυχολογία του ασθενούς.

Η φυσικοθεραπεία που ακολουθείται στη ινομυαλγία, εξαρτάται από τον ασθενή. Δεν μπορούμε να πούμε με σιγουριά ότι η ηλεκτροθεραπεία μπορεί να βοηθήσει ή όχι. Οπότε ακολουθούμε ένα αναλγητικό πρόγραμμα προσαρμοσμένο στον ασθενή, χρησιμοποιώντας μόνο ότι μπορεί να ανακουφίσει τον πόνο. Επιπλέον εκτελούνται ήπιες ασκήσεις, οι οποίες θα διατηρήσουν το μυϊκό σύστημα δυνατό, γιατί όπως γνωρίζουμε ο πόνος και η αδράνεια, προκαλούν μυϊκή ατροφία.

Η προσπάθεια η επιμονή και η υπομονή, μπορεί να φέρουν τα επιθυμητά αποτελέσματα, μειώνοντας τον πόνο, αλλάζοντας τη διάθεση και την καθημερινότητα του ασθενούς. Κυρίως βελτιώνοντας την ποιότητα ζωής του ίδιου και των γύρο του.