Οι διαφορές της λειτουργικής και παραδοσιακής προθέρμανσης

Στην παραδοσιακή προθέρμανση οι αθλητές τρέχουν συνεχώς προς μια κατεύθυνση και σταδιακά ανεβάζουν την ένταση, δραστηριότητα που ανεβάζει τον καρδιακό παλμό και τη θερμοκρασία του σώματος, αλλά δεν βοηθά ιδιαίτερα στα αθλήματα που οι αθλητές κινούνται προς όλες τις κατευθύνσεις.

Στη λειτουργική προθέρμανση οι αθλητές τρέχουν προς όλες τις κατευθύνσεις ετοιμάζοντας το σώμα για τις κινήσεις που θα πρέπει να κάνουν στην προπόνηση που θα ακολουθήσει.

Στην παραδοσιακή προθέρμανση μετά το τρέξιμο που έχει σκοπό να ανεβάσει τη θερμοκρασία του σώματος και τον καρδιακό παλμό οι αθλητές κάνουν στατικές διατάσεις, συνήθως σε οριζόντια θέση στο έδαφος, με αποτέλεσμα η θερμοκρασία του σώματος να ρέει προς το έδαφος (δεύτερος νόμος της θερμοδυναμικής, η θερμότητα ρέει από μόνη της πάντοτε από το θερμότερο προς το ψυχρότερο και ποτέ αντιστρόφως) με αποτέλεσμα η θερμοκρασία του σώματος να μειώνεται σημαντικά με αποτέλεσμα τα ευεργετικά αποτελέσματα της αύξησης της θερμοκρασίας του σώματος να χάνονται. Όταν η θερμοκρασία του σώματος αυξάνεται, βελτιώνεται η ταχύτητα μεταφοράς των νευρικών ερεθισμάτων, μικραίνει ο χρόνος της συστολής, αυξάνεται η ικανότητα αποδέσμευσης οξυγόνου και αυξάνεται η ικανότητα διάτασης των μυών.

Ένα άλλο θέμα που σχετίζεται με τη θέση του σώματος των αθλητών μετά το τρέξιμο είναι η διατήρηση του καρδιακού παλμού, όταν οι αθλητές έρχονται στην οριζόντια θέση, ξαπλώνουν στο πάτωμα για να κάνουν διατάσεις ο καρδιακός παλμός μειώνεται λόγω της οριζόντιας θέσης του σώματος και στη συνέχεια οι αθλητές σηκώνονται απότομα από την οριζόντια στην όρθια θέση και αρχίζουν να συμμετέχουν στην προπόνηση του αθλήματός τους, γεγονός που θα ανεβάσει απότομα τον καρδιακό παλμό.

Στη λειτουργική προθέρμανση όπως εγώ την προτείνω οι αθλητές δεν ξαπλώνουν στο έδαφος μετά το τρέξιμο, διατηρώντας τη θερμοκρασία του σώματός τους και τον αυξημένο καρδιακό παλμό, αλλά κάνουν ασκήσεις κινητικότητας με βάδιση που βασίζονται στην πρακτική των βαλλιστικών διατάσεων, όπου δυναμικές κινήσεις χρησιμοποιούνται για την αύξηση της κινητικότητας. Οι ασκήσεις που προτείνω συντελούν στην κινητοποίηση των αρθρώσεων και συγχρόνως διεγείρουν τους ιδιοδεκτικούς υποδοχείς για την αντανακλαστική σταθεροποίηση των αρθρώσεων και τη δυναμική ισορροπία, για το λόγο αυτό όλες οι ασκήσεις γίνονται από όρθια θέση και βάδιση.

Όσον αφορά τις στατικές διατάσεις έχουν ειπωθεί πολλά και από πολλούς, με βάση πολλές νέες έρευνες οι στατικές διατάσεις πριν από ταχυδυναμικές δραστηριότητες εγκυμονούν κινδύνους για μυοσκελετικούς τραυματισμούς και μειώνουν σημαντικά την απάντηση των μυών στο νευρικό σύστημα μειώνοντας την ταχύτητα και την αλτικότητα.

Οι στατικές διατάσεις δεν έχουν θέση στην προετοιμασία του αθλητή πριν την προπόνηση ή τον αγώνα, πρέπει όμως να γίνονται απαραίτητα μετά την προπόνηση και τον αγώνα.

*του Γιώργου Σκόλια, Εργοφυσιολόγος MSc