Η οσφυαλγία είναι μια λέξη που περιγράφει τον πόνο της μέσης και πολλές δυσλειτουργίες της σπονδυλικής στήλης. Τα τελευταία χρόνια, τα ποσοστά των ατόμων που υποφέρουν από οσφυαλγία έχουν αυξηθεί. Η καθιστική ζωή, η λανθασμένη στάση στις διάφορες χειρονακτικές εργασίες, αλλά και η έλλειψη εκγύμνασης στην καθημερινή μας ζωή, συμβάλλουν στο να αυξάνονται τα ποσοστά αυτά.
Πιθανός πόνος στη μέση μπορεί να οφείλεται σε διάταση των μυών της οσφυϊκής μοίρας της σπονδυλικής στήλης, λόγω λανθασμένου τρόπου σηκώματος βάρους ή κακής στάσης του σώματος στις καθημερινές δραστηριότητες, σε εκφύλιση του μεσοσπονδύλιου δίσκου, σε αρθρίτιδα και οστεοπόρωση σε μεγαλύτερη ηλικία, αλλά και πόνος στις ιερολαγόνιες αρθρώσεις.
Όσα προαναφέραμε, δεν προκαλούν πόνο μόνο στην μέση, αλλά αυτός μπορεί να ακτινοβολεί στα κάτω άκρα ή στην περιοχή του γλουτού.
Η αντιμετώπιση των συμπτωμάτων της οσφυαλγίας, δεν είναι μόνο η κατάκλιση για να ξεπεραστεί το πρόβλημα. Παράλληλα με τη βελτίωση της λειτουργικής ικανότητας του, ο ασθενής πρέπει να ψάχνει και άλλους τρόπους αντιμετώπισης του προβλήματος.
Το πιο σημαντικό είναι η διάγνωση της πηγής του προβλήματος ούτως ώστε να μπορεί να γίνει στοχευμένη θεραπεία. Η θεραπεία είναι συντηρητική με φαρμακοθεραπεία, κατάκλιση και φυσικοθεραπευτική αντιμετώπιση με αναλγητικό πρόγραμμα θεραπειών. Μετά την αντιμετώπιση του πόνου, πρέπει να γίνει σταθεροποίηση της περιοχής με ειδικό πρόγραμμα ασκήσεων και εκπαίδευση σωστής εργονομίας.
Το φυσικοθεραπευτικό πρόγραμμα αποκατάστασης πρέπει να είναι μοναδικό για κάθε ασθενή. Ο φυσικοθεραπευτής οργανώνει ένα πλήρες πρόγραμμα αποκατάστασης μετά από πλήρη αξιολόγηση. Με βάση την αξιολόγηση ο Φυσικοθεραπευτής θέτει τους στόχους και τα μέσα με τα οποία θα τους πετύχει στα διάφορα στάδια της οσφυαλγίας και αρχίζει να εφαρμόζει το πρόγραμμα αποκατάστασης.
Στο οξύ στάδιο, στόχος της φυσικοθεραπείας είναι να μειώσει τον πόνο και το οίδημα. Η μείωση του πόνου επιτυγχάνεται σύμφωνα με έρευνες μέσω των αναλγητικών ρευμάτων (ΤΕΝS), ήπιας μάλαξης, του υπερήχου και των διαδυναμικών ρευμάτων που αυξάνουν την κυκλοφορία του αίματος και απομακρύνουν τις φλεγμονώδης ουσίες από του εμπλεκόμενους ιστούς.
Στο υποξύ στάδιο ο φυσικοθεραπευτής επιμένει στην μείωση του πόνου και στην μείωση της δυσκαμψίας και την αύξηση της δύναμης των μυϊκών ομάδων που απαρτίζουν τον κορμό και τα κάτω άκρα. Η δυσκαμψία μειώνεται μέσω της θερμοθεραπείας, ειδικών τεχνικών κινητοποίησης και των διατάσεων με manual therapy. Η δύναμη αυξάνεται μέσω ασκήσεων ενδυνάμωσης του κορμού και των κάτω άκρων.
Στο χρόνιο στάδιο στόχος είναι η πλήρης ενδυνάμωση των μυών με τη χρήση βοηθητικών μέσων όπως λάστιχα και βαράκια και η αντοχή των μυϊκών ομάδων μέσω αύξησης των επαναλήψεων και της ταχύτητας με την οποία εκτελούνται οι ασκήσεις ενδυνάμωσης. Επίσης δε θα πρέπει να παραλείψουμε και την πλήρη απόκτηση της ιδιοδεκτικότητας.
H εφαρμογή σύγχρονων μεθόδων φυσικοθεραπείας σε συνδυασμό την φαρμακευτική αγωγή και την ιατρική παρακολούθηση οδηγούν στη γρήγορη αποκατάσταση των ατόμων με οσφυαλγία. Η φυσικοθεραπευτική αποκατάσταση των ατόμων με οσφυαλγία πρέπει να ξεκινήσει άμεσα αφού οι μυϊκές ομάδες ατροφούν εύκολα με αποτέλεσμα να υπάρχει έλλειμμα δύναμης, αντοχής και ιδιοδεκτικότητας. Τα ελλείμματα αυτά αν δεν αποκατασταθούν πλήρως θα οδηγήσουν σε διαταραχή των καθημερινών δραστηριοτήτων των ατόμων κάτι που θα επηρεάσει αρνητικά την ποιότητα ζωής του.
