Παιδική Παχυσαρκία και κανόνες που θα κάνουν τη διαφορά

Τα παιδιά τρώνε αυτά που τους δίνουμε! Είτε εμείς σαν γονείς, είτε κάποιος φίλος ή το σχολείο. Σαν γονείς θα πρέπει να είμαστε οι απόλυτα υπεύθυνοι για την υγεία και τη διατροφή των παιδιών. Εμείς θα αποτελέσουμε και το παράδειγμα. Τα παιδιά πολλές φορές δεν ακούν τους γονείς τους, όμως τους βλέπουν και ακολουθούν αυτό που βλέπουν. Δεν θέλω να σας τρομάξω αλλά μην πιστεύετε τα παραμύθια ότι τα παιδιά μας δεν μας ακούνε όταν τους λέμε τι πρέπει να τρώνε.

Τα μικρά παιδιά δεν είναι ώριμα αρκετά ώστε να γνωρίζουν και να κατανοούν τι είναι καλό να τρώνε. Εδώ μεγάλοι άνθρωποι γνωρίζουν τι σημαίνει καλή διατροφή αλλά σφυρίζουν αδιάφορα (αλλά αυτό είναι άλλο θέμα). Όταν προσφέρουμε σαν ανταμοιβή για μια καλή τους πράξη μια λιχουδιά, τότε τι ακριβώς τους λέμε;  Ή από την άλλη όταν χρησιμοποιούμε τη στέρηση μιας λιχουδιάς ως τιμωρία για μια αταξία τους; Τα παιδιά και στην μία και στην άλλη περίπτωση θα διαλέξουν τη λιχουδιά. 

Όλα ξεκινάνε με το πώς βλέπουμε, πως αντιλαμβανόμαστε το θέμα της διατροφής. Δηλαδή για να καταλάβω, τους λέμε συχνά πυκνά ότι η ανταμοιβή σου είναι κάτι που στο τέλος θα σε βλάψει; Δεν είναι παρανοϊκό; Ακολουθώντας αυτή την τακτική το μόνο που θα καταφέρουμε είναι τα παιδιά μας να τρώνε γλυκά και σνακ όταν θα έχουν την ευκαιρία. Και μάλιστα θα νιώθουν υπερήφανα γι αυτό.

Άρα, τι πρέπει να κάνουν οι γονείς; Πολλοί γονείς όμως είναι συνειδητοποιημένοι σχετικά με το βάρος των παιδιών και πως αυτό επηρεάζει το σώμα αλλά και τον ψυχισμό τους, τώρα και αργότερα στην εφηβεία. Απαντήσεις σε όλα δεν υπάρχουν, όμως υπάρχουν κάποιοι κανόνες (μάλιστα κανόνες, ας μην μας τρομάζουν οι λέξεις) που θα κάνουν μεγάλη διαφορά στη ζωή πολλών παιδιών.

Καλό πρωινό

Είναι το βασικότερο γεύμα της ημέρας. Θα το λέμε και θα το ξαναλέμε όσο ζούμε κι αναπνέουμε. Πολλά παιδιά, είναι λογικό, δεν έχουν ξυπνήσει ακόμα και ως εκ τούτου δεν έχουν όρεξη. Όμως αν γίνει πρόγραμμα, ακόμα και αν τις πρώτες φορές δεν κατεβαίνει τίποτε κάτω, τότε στο μέλλον θα μας λείπει. Ένα πλούσιο πρωινό μας παρέχει ενέργεια, σωματική και πνευματική, και βασικότερο όλων δεν θα έχουν τα παιδιά όρεξη για τις λιχουδιές του σχολείου. Ένα κλασικό πρωινό είναι το γάλα με τα δημητριακά και ένα φρούτο (ή φρουτοχυμό). 

Οι καλές θερμίδες τρώγονται, δεν πίνονται

Εμείς οι γονείς μπορεί να προτιμάμε πολλές φορές τα αναψυκτικά ή τους έτοιμους χυμούς, όμως για τα παιδιά δεν είναι καλή λύση. Ο κύριος λόγος είναι ότι τα ποτά περιέχουν πολύ ζάχαρη (ακόμα κι εκείνα που λένε ότι δεν περιέχουν ζάχαρη). Η ζάχαρη σε αυτή την ηλικία προκαλεί εθισμό, χαλασμένα δόντια και ασφαλώς παχυσαρκία. 

Με τα σνακ τι γίνεται;

Όλα τα παιδιά λατρεύουν τα σνακ. Αυτό είναι νόμος και δεν αλλάζει. Άλλωστε η τηλεόραση μας βομβαρδίζει καθημερινά με αντίστοιχες διαφημίσεις. Ας μην τους χαλάσουμε το χατίρι όμως ας διαλέγουμε όσο πιο υγιεινά γίνεται. Για παράδειγμα μια μπάρα δημητριακών είναι καλύτερη από μια σοκολάτα. Μια κρέμα κουταλιού ή ένα ζελέ φρούτων (από τα χέρια της μαμάς) είναι καλύτερα από ένα παγωτό. Υπάρχουν επιλογές αν έχουμε διάθεση να ασχοληθούμε.

Περιορίστε τα σνακ περιπτέρου

Δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσο κακό κάνουν. Βέβαια θα πρέπει να τα περιορίσουμε πρώτα εμείς οι ίδιοι οι γονείς. Δεν γίνεται να τρώμε εμείς χαζεύοντας (στην κυριολεξία) τηλεόραση και να τρώμε γαριδάκια και την ίδια στιγμή να το απαγορεύουμε στα παιδιά. Για να μην μιλήσουμε για τους γονείς που καπνίζουν μπροστά στα παιδιά τους (μεγάλη ιστορία). Πολύ απλή συμβουλή: Κρατήστε τις junk foods έξω από το σπίτι.

Βάλτε μπροστά στο ράφι σας τις καλύτερες τροφές

Τα παιδιά πρώτα βλέπουν και μετά τους έρχεται η όρεξη. Αν δουν ένα φρούτο υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να σου ζητήσουν μια μπουκιά από το φρούτο. Να το επιθυμήσουν από μόνα τους είναι λίγο δύσκολο. Αν το δουν ή ακόμα καλύτερα αν δουν να το τρώμε εμείς οι ίδιοι είναι πολύ πιθανό να το προτιμήσουν.

Σπιτικό φαγητό

Όσο κι αν οι ρυθμοί έχουν ξεφύγει καθημερινά, πάντα πρέπει να υπάρχει λίγος χρόνος για την ετοιμασία σπιτικού φαγητού. Ακόμα καλύτερα κάντε τα παιδιά να συμμετέχουν στην ετοιμασία του φαγητού. Εκτός του ότι θα διασκεδάσουν αφάνταστα (κι ας λερωθούν, δεν πειράζει), θα μάθουν, θα τους γίνει βίωμα η όλη διαδικασία του φαγητού. Το φαγητό έξω σίγουρα είναι ωραίο σαν διασκέδαση, όμως όταν γίνεται συχνά χάνεται το μέτρο, αφού είναι γνωστό ότι στα εστιατόρια έχουμε την τάση να τρώμε πράγματα που δεν έχουμε ανάγκη.

Το φαγητό δεν τελειώνει όταν «γλύφουμε» το πιάτο

Το κατοχικό σύνδρομο για εμάς τους λίγο μεγαλύτερους υπήρξε μεγάλο πρόβλημα. Όταν οι γονείς μας, επειδή στερήθηκαν το φαγητό στα νιάτα τους, μας ανάγκαζαν να τρώμε όλο το φαγητό μας για να μεγαλώσουμε. Οι εποχές άλλαξαν όμως. Όλοι έχουν και θα έχουν φαγητό στο τραπέζι, κι αυτό από μόνο του μας επιτρέπει να γίνουμε λίγο πιο εκλεκτικοί. Το φαγητό είναι δεδομένο κι αυτό είναι μια κατάκτηση του σύγχρονου ανθρώπου. Ας μην βαραίνουμε τα παιδιά μας με συμπλέγματα ενοχής, γεμίζοντας το στόμα τους με φαγητό ακόμα κι όταν έχουν χορτάσει. Και βέβαια ας μην τα τιμωρούμε όταν δεν τρώνε όλο το φαγητό τους. Η όρεξη ενός παιδιού ποικίλλει ανάλογα με τις δραστηριότητες ή από γενετικούς παράγοντες. Κάποιες φορές όντως δεν έχουν όρεξη, δεν χρειάζεται να γινόμαστε φορτικοί.

Ίσως το βασικότερο: ΑΣΚΗΣΗ!!

Η γυμναστική για το παιδί είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με το παιχνίδι. Αυτό είναι δώρο για όλους τους γονείς. Πάρτε το παιδί και πηγαίνετε για τρέξιμο (με τη μορφή παιχνιδιού), για μπάλα, σε παιδικές χαρές, σε ένα παιδότοπο ή μια πισίνα. Τα παιδιά θα ξετρελαθούν, θα ξεδώσουν και θα γίνουν κορμάρες. Και μαζί με αυτά, ευκαιρία είναι να ξεσκουριάσουν και οι γονείς.

Ελπίζω να βοηθήσουν κάποιους γονείς αυτά που γράψαμε πιο πάνω, γιατί είναι πραγματικά πολύ ανησυχητικό το φαινόμενο της παιδικής παχυσαρκίας. Τα Ελληνόπουλα είναι τα πιο παχύσαρκα παιδιά στην Ευρώπη κι αυτό πρέπει οπωσδήποτε να αλλάξει. Το καλό είναι ότι οι σημερινοί γονείς γυμνάζονται περισσότερο (η γυμναστική πλέον γίνεται τρόπος ζωής) και αυτό από μόνο του θα αποτελέσει καλό παράδειγμα για τα παιδιά που γεννιούνται. Σαν κοινωνία αλλά και σαν γονείς έχουμε την ευθύνη να σταματήσουμε αυτή την επιδημία. Μια επιδημία που είναι στίγμα για τα παιδιά, τους γονείς αλλά και την ίδια την εποχή μας.