Για το σύνδρομο Sudeck έχουν χρησιμοποιηθεί κατά καιρούς διάφορες ονομασίες, όπως αλγοδυστροφία, επίμονη καυσαλγία κτλ. Είναι ένα περίεργο αλλά όχι ιδιαίτερα σπάνιο σύνδρομο. Εμφανίζεται στο 0.5 – 1 %, όσο περίπου και η ρευματοειδής αρθρίτιδα.
Τις περισσότερες φορές εμφανίζεται στην πηχεοκαρπική και την ποδοκνημική άρθρωση, μετά από κάποιο τραυματισμό χειρουργικό ή μη (όπως κάταγμα ή διάστρεμμα). Υπάρχουν, όμως, και πολλές περιπτώσεις που το σύνδρομο εμφανίζεται χωρίς κάποια αιτιολογία παρά την ενδελεχή αναζήτηση κάποιου αιτίου.
Οι γυναίκες έχουν περισσότερες πιθανότητες να προσβληθούν απ’ ότι οι άντρες. Οι προσπάθειες που έχουν γίνει να ερμηνεύσουν την παθοφυσιολογία του συνδρόμου, κατέληξαν σε πλήρη ασυμφωνία, δίνοντας διάφορες εκδοχές ο καθένας, όπως στο ότι οφείλεται σε φλεγμονή, σε βλάβη του συμπαθητικού συστήματος, βλάβη των τοπικών αγγείων και νεύρων κ.α.
Τα συμπτώματα είναι πολλά και περιπλέκουν ακόμη περισσότερο τη διάγνωση. Σε συνδυασμό με τον πόνο, ο οποίος είναι συνεχόμενος, έχει διαφορετική αίσθηση κάθε φορά (καυσαλγία, έντονος διαπεραστικός πόνος, κράμπα κα), συνοδεύεται από τοπικό οίδημα, τοπική αύξηση ή μείωση της θερμοκρασίας του δέρματος, ερυθρότητα του δέρματος, τοπική υπερϋδρωσία, τοπική οστεοπόρωση, δυσκαμψία και πόνο της αντίστοιχης άρθρωσης. Όλα αυτά αποτελούν βέβαια τα κλασικά ευρήματα μιας τοπικής φλεγμονής μαζί με μια τοπική υπερδιέγερση του συμπαθητικού νευρικού συστήματος. Το περίεργο είναι ότι στην εξέλιξη της νόσου τα συμπτώματα οδεύουν προς την αντίθετη κατεύθυνση δηλαδή την υπεραλγησία διαδέχεται η υποαλγησία, την υπεραισθησία την διαδέχεται η υπαισθησία και η νόσος από ετερόπλευρη γίνεται αμφοτερόπλευρη.
Η θεραπεία του, όμως, είναι ακόμα πιο περίπλοκη και πρέπει να υπάρχει συνεργασία από πολλές ειδικότητες για τη αντιμετώπιση του συνδρόμου αυτού.
Πέραν από την χορήγηση αντιφλεγμονωδών μη στεροειδών φαρμάκων, κορτιζόνη, καλσιτονίνη, ανταγωνιστές ασβεστίου, οπιοειδή κ.ά, η παρουσία ψυχολόγου είναι απαραίτητη για την αντιμετώπιση πιθανής κατάθλιψης του ασθενούς.
Ο ρόλος της φυσικοθεραπείας είναι πολύ σημαντικός, και επιβάλλεται συνεχής φυσικοθεραπευτική αντιμετώπιση, για κινητοποίηση της περιοχής, αντιμετώπιση του πόνου και της φλεγμονής, για αποφυγή περισσότερων επιπλοκών στην περιοχή.
