Παιδική άσκηση και ινσουλινοαντίσταση

Ο σημερινός τρόπος ζωής, η μειωμένη φυσική δραστηριότητα, η λανθασμένη διατροφή, καθώς και οι γενετικές προδιαθέσεις έχουν δημιουργήσει σοβαρά προβλήματα υγείας, όχι μόνο στους ενήλικες, αλλά και στα παιδιά. Ένα σοβαρό παθολογικό νόσημα που εμφανίζεται τα τελευταία χρόνια όλο και περισσότερο στις παιδικές ηλικίες, είναι η ινσουλινοαντίσταση.

Λέγοντας ινσουλινοαντίσταση εννοούμε μία κατάσταση κατά την οποία το ανθρώπινο σώμα παράγει μεν την ορμόνη ινσουλίνη, αλλά δεν την χρησιμοποιεί σωστά. Τα κύτταρα των μυών, του ήπατος και του λιπώδους ιστού δεν καταφέρνουν να απορροφήσουν την απαιτούμενη ποσότητα γλυκόζης, με αποτέλεσμα το πάγκρεας να παράγει μεγαλύτερη ποσότητα ινσουλίνης ώστε η γλυκόζη να εισέλθει στα κύτταρα. Αυτό οδηγεί σταδιακά στην αδυναμία του παγκρέατος να ανταπεξέλθει στις απαιτήσεις του οργανισμού για ινσουλίνη, με αποτέλεσμα να οδηγούμαστε στον σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2 και σε καρδιαγγειακές νόσους!

Συνειδητοποιώντας λοιπόν το μέγεθος του προβλήματος και το γεγονός πως η πρόληψη είναι η καλύτερη θεραπεία, αποτελεί επιτακτική ανάγκη όλων όσοι έχουν σχέση με την ανάπτυξη των παιδιών να αντιδράσουν άμεσα και να αλλάξουν τις βλαβερές συνήθειες των παιδιών τους. Επιβάλλεται οι γονείς, οι εκπαιδευτικοί, οι καθηγητές φυσικής αγωγής, η ίδια η κοινωνία να αλλάξει και να είναι πιο ενήμερη και πιο ώριμη, ειδικά απέναντι στα παιδιά.

Πέρα από τις διατροφικές αλλαγές που οφείλουν να γίνουν, σημαντική επίσης είναι η αύξηση της φυσικής δραστηριότητας των παιδιών. Η συστηματική φυσική δραστηριότητα μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως μέθοδος πρόληψης, αλλά και θεραπείας της συγκεκριμένης ασθένειας, μια και βελτιώνει αισθητά τη δράση της ινσουλίνης και ρυθμίζει πολύ καλύτερα την γλυκόζη. Είναι γνωστό πως η άσκηση δημιουργεί στους μυς συστολή, η οποία αυξάνει την πρόσληψη γλυκόζης από αυτούς.

Ας ξεκινήσουμε από το σχολικό περιβάλλον, το οποίο έχει τεράστιες δυνατότητες να ενθαρρύνει έναν υγιεινό τρόπο ζωής των παιδιών. Αποτελεί επιτακτική ανάγκη να αυξηθούν οι ώρες της φυσικής αγωγής στα σχολεία, και όχι να μειώνονται, όπως συμβαίνει τελευταία. Σε όλη την σχολική ζωή τα παιδιά θα πρέπει να ασκούνται καθημερινά 30–45 λεπτά. Οι δραστηριότητές τους οφείλουν να έχουν καθαρά παιγνιώδη χαρακτήρα και όχι ανταγωνιστικό. Στο σχολείο τα παιδιά μπορούν να ασχολούνται πιο ενεργά με αθλοπαιδιές, χορό μοντέρνο και παραδοσιακό, ενόργανη και ρυθμική γυμναστική, με αθλητικά και παραδοσιακά παιχνίδια. Θα πρέπει να τους δίνεται η δυνατότητα να κινηθούν, να τρέξουν, να κυνηγηθούν, να γελάσουν, να εκτονωθούν! Αυτά βέβαια απαιτούν την εγρήγορση των καθηγητών φυσικής αγωγής, των δασκάλων, του ίδιου του υπουργείου.

Όσον αφορά στο οικογενειακό περιβάλλον, αναμφισβήτητα και αυτό οφείλει να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων. Πέρα από την συνεργασία με το σχολείο και με τους καθηγητές φυσικής αγωγής, θα πρέπει οι γονείς να «γεμίζουν» τις ώρες των παιδιών τους ευχάριστα και δημιουργικά. Υπάρχει πλήθος δραστηριοτήτων που μπορούν να παρακολουθήσουν τα παιδιά τους, όπως αθλοπαιδιές, χορό, πολεμικές τέχνες, κολύμπι, ποδηλασία. Υπάρχουν ελεύθερες ώρες στις οποίες, αντί να ασχολούνται τα παιδιά με υπολογιστές και παιχνίδια στο σπίτι, μπορούν να τα ωθούν να παίζουν έξω, στις παιδικές χαρές και στα γήπεδα με τους φίλους τους αλλά και μαζί τους.

Οι τοπικές κοινωνίες, οι δήμοι και οι κοινότητες, έχουν ευθύνη και χρέος να βοηθήσουν και αυτοί με την σειρά τους. Μπορούν να δημιουργήσουν ομάδες ποδοσφαίρου, καλαθοσφαίρισης, πετοσφαίρισης, αλλά και χορευτικούς συλλόγους της περιοχής τους. Είναι σχετικά εύκολο να οργανώνουν διάφορες δραστηριότητες, όπως δεντροφύτευση, πεζοπορία, ορειβασία, εκδρομές στην φύση, εκδρομές στο βουνό και στη θάλασσα. Έτσι, θα βοηθήσουν τα παιδιά της κοινότητάς τους να είναι σωματικά ενεργά και δραστήρια, γεγονός που σίγουρα θα έχει πολλαπλό όφελος για όλους!

Αυτό λοιπόν που πρέπει να γίνει για να προλάβουμε αλλά και για να θεραπεύσουμε δύσκολες και ανεπανόρθωτες καταστάσεις, είναι η εγρήγορση όλων των φορέων που έχουν σχέση με τα παιδιά. Είδαμε πως η αύξηση της φυσικής δραστηριότητας είναι σχετικά εύκολο να επιτευχθεί, εάν υπάρχει βέβαια η κατάλληλη συνεργασία και θέληση. Οφείλει η κοινωνία να προλάβει και να βοηθήσει τις μελλοντικές γενιές να αποφύγουν δυσάρεστες καταστάσεις και παθολογικά νοσήματα. Έχουμε όλοι μας χρέος να βοηθήσουμε τα παιδιά μας να γίνουν ενεργοί και δραστήριοι πολίτες!