Το γόνατο είναι μια περίπλοκη άρθρωση η οποία δέχεται τους περισσότερους τραυματισμούς. Ένας από τους συχνότερους τραυματισμούς τους γόνατος, είναι η ρήξη μηνίσκου. Ένας τραυματισμός που παθαίνουν αθλητές που ασχολούνται με αθλήματα τα οποία απαιτούν ξαφνικές αλλαγές πορείας ή στροφικές κινήσεις του γόνατος. Επίσης πολλές νοικοκυρές ή άτομα τα οποία η δουλειά τους απαιτεί βαθύ κάθισμα. Μια άλλη ομάδα ατόμων που παθαίνει ρήξη μηνίσκου είναι οι ηλικιωμένοι, κάτι που συνήθως οφείλεται σε εκφυλιστικές παθήσεις του γόνατος.
Ο πόνος κατά τη διάρκεια του τραυματισμού είναι συνεχής και οξύς, με δυσκολία στην πλήρη έκταση (τέντωμα) του γόνατος. Σε ρήξη του έσω μηνίσκου, ο πόνος είναι αισθητός στην έσω πλευρά του γόνατος και αντίστοιχα στην έξω πλευρά, αν έχουμε ρήξη του έξω μηνίσκου. Σε μερικές περιπτώσεις ο πόνος μπορεί να εντοπίζεται και στην πίσω πλευρά της άρθρωσης. Επιπλέον παρατηρείτε οίδημα και δυσκολία στη βάδιση, ανάλογα με το μέγεθος του τραυματισμού.
Ανάλογα με το μηχανισμό της κάκωσης, αμέσως πρέπει να γίνεται έλεγχος σε όλα τα στοιχεία που περικλείουν την άρθρωση του γόνατος, γιατί η ρήξη μηνίσκου μπορεί να συνοδεύεται και από ρήξη πρόσθιου χιαστού συνδέσμου.
Η χρησιμότητα των μηνίσκων στη άρθρωση του γόνατος, είναι να προστατεύει τις αρθρικές επιφάνειες και να εξουδετερώνει την τριβή που μπορεί να έχουν κατά την κίνηση, αλλά και να απορροφά τους κραδασμούς μεταξύ κνήμης και μηρού. Επιπλέον βοηθούν στην καλύτερη κατανομή των φορτίσεων μεταξύ των δύο οστών. Στην περίπτωση που ο μηνίσκος σταματήσει να επιτελεί το έργο αυτό, η διαρκής κίνηση – τριβή, φθείρει τον χόνδρο, με αποτέλεσμα να προκαλείτε αρθρίτιδα στο γόνατο.
Η συντηρητική θεραπεία ακολουθείτε στην περίπτωση που τα συμπτώματα είναι ήπια και περιλαμβάνει φαρμακευτική αγωγή και φυσικοθεραπεία για την πρόληψη της δυσκαμψίας, την μείωση του οιδήματος και αποφυγή της μυϊκής ατροφίας. Δίδονται ισομετρικές ασκήσεις για να διατηρήσουμε την μυϊκή δύναμη σε όλους τους μύες που συμβάλλουν στην σταθερότητα της άρθρωσης.
Η φυσικοθεραπεία περιλαμβάνει αναλγητικό αντιφλεγμονώδες πρόγραμμα, με ηλεκτροθεραπεία, υπέρηχο, παγοθεραπεία, και χειροθεραπεία (manual therapy). Επιπλέον μετά την επιτυχή αντιμετώπιση των συμπτωμάτων, δίνονται ασκήσεις ιδιοδεκτικότητας και ισορροπίας, ούτως ώστε να υπάρξει πλήρης σταθερότητα στο γόνατο.
Η άμεση αντιμετώπιση του προβλήματος, μπορεί να μειώσει σημαντικά τις πιθανότητες για χειρουργική αντιμετώπιση, εκτός και αν η έκταση του τραυματισμού είναι σε μεγάλο βαθμό. Στην περίπτωση αυτή, ο ορθοπεδικός χειρούργος προσπαθεί να διατηρήσει όσο το δυνατό περισσότερο μηνισκικό ιστό, ομαλοποιώντας τον εναπομείναντα μηνίσκο, ούτως ώστε να μην μεγαλώνει η ρήξη με καθυστέρηση της επέμβασης.
Η μετεγχειρητική πορεία μετά την αρθροσκόπηση και με τη φυσικοθεραπευτική αντιμετώπιση για μείωση του πόνου, του οιδήματος αλλά και απόκτηση του πλήρες εύρους της κάμψης τους γόνατος, κυμαίνεται σε 3-4 βδομάδες. Είναι σημαντική η σωστή ενδυνάμωση του ποδιού και η επανεκπαίδευση της ιδιοδεκτικότητας, τα οποία θα παρέχουν πλήρη σταθερότητα στην άρθρωση του γόνατος.
Ο φυσικοθεραπευτής θα πρέπει πάντα να έχει στο μυαλό του τις διάφορες αντενδείξεις που πιθανόν να υπάρχουν, ανάλογα τον ασθενή που θα έχει μπροστά του, γι’ αυτό θα πρέπει πάντα να γίνεται σωστή αξιολόγηση και εφαρμογή του κατάλληλου προγράμματος αποκατάστασης.
