Η νόσος του De Quervain, είναι επώδυνη φλεγμονή στον μακρό απαγωγό και τον βραχύ εκτείνοντα του αντίχειρα, κατάσταση στην οποία παγιδεύονται κάτω από τον ραχιαίο σύνδεσμο του καρπού. Ο ραχιαίος σύνδεσμος συγκρατεί τους τένοντες κοντά στο οστικό υπόστρωμα, γι’ αυτό και η διόγκωση και πάχυνση των τενόντων ή ρίκνωση του ελύτρου, εμποδίζει τη ομαλή ολίσθηση τους μέσα στο έλυτρο με αποτέλεσμα την δημιουργία ασήπτης φλεγμονής, η οποία προκαλεί τοπικό πόνο και οίδημα.
Ο συνηθέστερος μηχανισμός πρόκλησης του συνδρόμου αυτού είναι η επαναλαμβανόμενη κίνηση με αντίσταση του καρπού με ταυτόχρονη απαγωγή και έκταση του αντίχειρα. Η κίνηση αυτή είναι συνηθισμένη στις μητέρες όταν σηκώνουν τα βρέφη. Επίσης η τενοντίτιδα με τη μορφή συνδρόμου υπέρχρησης De quervain παρατηρείται και σε διάφορα επαγγέλματα όπως σε μουσικούς, σε εργάτες οικοδομής και γενικά σε δραστηριότητες που απαιτούν μεγάλη και συνεχή κίνηση καρπού και δακτύλων (π.χ. πληκτρολόγιο ηλεκτρονικού υπολογιστή).
Συμπτώματα είναι, ο πόνος του αντίχειρα στο ύψος του καρπού, ο οποίος μπορεί να αρχίσει προοδευτικά με αντανάκλαση στον αντίχειρα και το αντιβράχιο ή ακόμα και να προκαλεί έγερση από τον ύπνο. Ο πόνος γίνεται εντονότερος με τη χρήση του αντίχειρα και κυρίως στο έντονο πιάσιμο, την πλάγια σύλληψη και στροφή, όπως π.χ. στη χρήση του κλειδιού. Είναι δυνατόν επίσης να παρουσιαστεί ελαφρύ οίδημα στην εσωτερική πλευρά του καρπού. Λόγω του πόνου και του οιδήματος, περιορίζεται η κίνηση του αντίχειρα.
Αν το σύνδρομο De Quervain, έχει παρουσιαστεί μετά από άμεση πλήξη στον καρπό ή στο αντιβράχιο, ή πτώση πάνω σε τεντωμένο χέρι, πρέπει πρώτα να αποκλείσουμε το κάταγμα και την συνδεσμική κάκωση. Στο ενδεχόμενο σταδιακής εμφάνισης, η αρχική αντιμετώπιση περιλαμβάνει αντιφλεγμονώδη φάρμακα, πάγο και ανάπαυση και αποχή από δραστηριότητες που επιδεινώνουν την κατάσταση. Τα φυσικά θεραπευτικά μέσα για τον έλεγχο του πόνου και του οιδήματος όπως οι υπέρηχοι, τα laser ή Ιοντοφόρεση κ.τ.λ. είναι ιδιαίτερα αποτελεσματικά. Ο νάρθηκας για την τενοντοελυτρίτιδα De quervain που περικλείει την καρπομετακάρπια και την μετακαρποφαλαγγική άρθρωση του αντίχειρα και τον καρπό εφαρμόζεται συνέχεια για τις πρώτες 2-3 εβδομάδες και όσο υποχωρούν τα συμπτώματα τόσο ελαττώνεται και ο χρόνος εφαρμογής του.
Οι διατάσεις των μυών και των τενόντων στα όρια του πόνου ξεκινάνε από τις πρώτες μέρες μαζί με την ανάπαυση και την αντιφλεγμονώδη αγωγή. Μόλις ελαττωθεί ο πόνος ξεκινάνε οι ασκήσεις ενδυνάμωσης των μυών. Η ενδυνάμωση ξεκινά με ισομετρικές ασκήσεις προοδεύει στο πλήρες εύρος τροχιάς ενάντια στη βαρύτητα και στη συνέχεια με ελαφρά βάρη στο εύρος τροχιάς χωρίς πόνο. Η πρόοδος στη φόρτιση και στην πλειομετρική εξάσκηση γίνεται εφόσον δεν υπάρχει αύξηση των συμπτωμάτων. Τελευταίο στάδιο της φυσικοθεραπευτικής αποκατάστασης είναι οι ασκήσεις νευρομυικής συνέργειας, οι οποίες έχουν σαν σκοπό την πλήρη ενδυνάμωση των μυών και των τενόντων του καρπού και του αντίχειρα και την επανένταξη του ασθενή στις φυσιολογικές καθημερινές του δραστηριότητες.
Στην περίπτωση που η εφαρμογή της συντηρητικής θεραπείας για περίοδο περίπου 6 μηνών και μετά από έγχυση κορτικοειδών, δεν αποφέρει αντιμετώπιση του προβλήματος, τότε η θεραπεία γίνεται χειρουργικά.
